Τενοντίτιδα Αχιλλείου: Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Πολλοί άνθρωποι αθλητές ή όχι, συχνά αντιλαμβάνονται πόνο στην οπίσθια επιφάνεια της κνήμης και συγκεκριμένα στο σημείο προς την πτέρνα. Ο πόνος αυτός είναι συνήθως οξύς  σαν τρύπημα ή αφήνει ένα αίσθημα καυσαλγίας  δημιουργώντας  έντονη δυσκολία κυρίως στην βάδιση μετά από αθλητική δραστηριότητα ή το πρωί στα πρώτα βήματα.
Το πιο σύνηθες πρόβλημα στην περιοχή είναι η τενοντίτιδα του Αχιλλείου .

Ο Αχίλλειος τένοντας είναι ο μεγαλύτερος τένοντας του ανθρώπινου σώματος που συνδέει την γαστροκνημία με την πτέρνα. Παρόλο που μπορεί να δεχτεί  τεράστιες φορτίσεις,  από το τρέξιμο ή οποιαδήποτε άλλη αθλητική δραστηριότητα, είναι επιρρεπής σε τενοντίτιδες, μια κατάσταση που συνδέεται με υπέρχρηση και αλλοιώσεις στην μάζα του τένοντα.
Άλλες πιθανές αιτίες τενοντίτιδας Αχιλλείου είναι τα ακατάλληλα υποδήματα, η υψηλή ή χαμηλή ποδική καμάρα, κακή τεχνική τρεξίματος, μυϊκή δυσκαμψία και δραστηριότητα σε άσχημο έδαφος.

Πιο επιρρεπείς σε τραυματισμό του τένοντα είναι:

οι δρομείς, οι ποδοσφαιριστές, οι αθλητές μπάσκετ, τένις και οι χορευτές. Αυτοί οι τραυματισμοί τείνουν να συμβαίνουν στην ξαφνική έναρξη της κίνησης καθώς σπρώχνετε και ανυψώνετε το πόδι σας και όχι όταν προσγειώνεστε. Για παράδειγμα, σε έναν σπρίντερ μπορεί να συμβεί στην αρχή ενός αγώνα καθώς φεύγει από τον βατήρα, η απότομη αυτή δύναμη μπορεί να είναι πάρα πολύ για να μπορέσει να αντέξει ο τένοντας. Οι άνδρες άνω των 30 ετών είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στους τραυματισμούς του τένοντα λόγω  μείωσης της ελαστικότητας του.

Πολύ συχνά όμως παρατηρείται:

  • σε γυναίκες που χρησιμοποιούν συχνά ψηλά τακούνια
  • στα άτομα με υπερπρηνισμό άκρου ποδός (χαμηλή ποδική καμάρα). Κατά το τρέξιμο ή την βάδιση, στη φάση επαφής η ποδική καμάρα πέφτει προκαλώντας έτσι διάταση και πίεση των μυών και των τενόντων της περιοχής.
  • σε άτομα με ανελαστικούς μύες

Τα πιο συχνά συμπτώματα της τενοντίτιδας του Αχιλλείου είναι:

  • Πόνος και δυσκαμψία στον τένοντα το πρωί
  • Πόνος κατά μήκος του τένοντα ή πίσω από την πτέρνα που επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα
  • Σοβαρός πόνος την ημέρα μετά την άσκηση
  • Πάχυνση του τένοντα
  • Οίδημα που παρουσιάζεται όλη την ώρα και χειροτερεύει καθ ‘όλη τη διάρκεια της ημέρας με δραστηριότητα

Πώς αντιμετωπίζεται η τενοντίτιδα του Αχιλλείου μη χειρουργικά

Η συντηρητική αντιμετώπιση της τενοντίτιδας του Αχιλλείου έχει ως βασικό στόχο την μείωση του πόνου και του οιδήματος. Αυτό μπορεί να χρειαστεί αρκετό διάστημα περίπου έως 6 μήνες κάτι που εξαρτάται από το μέγεθος του τραυματισμού.

Τα βήματα για την αντιμετώπιση της τενοντίτιδας του Αχιλλείου είναι:

  • Η αποχή από την δραστηριότητα που προκαλεί έντονο πόνο πχ τρέξιμο. Αντίθετα άσκηση χαμηλής φόρτισης ( ελλειπτικό,  κολύμπι )είναι δραστηριότητες που βοηθούν τον οργανισμό να παραμένει ενεργός.
  • Η χρήση πάγου στην περιοχή 3-4 φορές καθημερινά είναι αναγκαία διότι μειώνει το επίπεδο του πόνου και την δημιουργία φλεγμονής.
  • Η χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων καταστέλλει την ανάπτυξη της φλεγμονής
  • Φυσικοθεραπεία με χρήση τεχνικών περίδεσης , manual therapy ώστε να βελτιωθεί η κινητικότητα των αρθρικών δομών
  • Διατάσεις για την βελτίωση της ελαστικότητας των μυών της περιοχής
  • Προοδευτική ενδυνάμωση της περιοχής με ασκήσεις σε βάσεις ισορροπίας και λάστιχα – οι ασκήσεις πρέπει να γίνονται καθημερινά με πολύ προσοχή ακολουθώντας πάντα της οδηγίες του φυσικοθεραπευτή.
  • Αλλαγή υποδημάτων και κατασκευή εξατομικευμένου ορθωτικού πέλματος

Πώς μπορεί να βοηθήσει το εξατομικευμένο ορθωτικό πέλμα;

Το υπόδημα είναι το ενδιάμεσό μας με το έδαφος όπου προσπαθώντας να τροποποιήσουμε την λειτουργία του ποδιού έτσι ώστε να μην μεταφέρει υπερβολικό φορτίο στον τένοντα δημιουργούμε εξατομικευμένα ορθωτικά πέλματα.

Η χρήση ορθωτικών πελμάτων έχει βρεθεί ότι είναι ευεργετική για τα άτομα με τραυματισμό του Αχίλλειου σε ποσοστό  70- 80%.


Σκοπός των εξατομικευμένων ορθωτικών πελμάτων είναι :

  • να  υποστηρίζουν τις δομές του ποδιού που φορτίζονται έντονα κατά την δραστηριότητα
  • ( αστραγαλοσκαφοειδή άρθρωση, πτέρνα ) μη επιτρέποντας στο πέλμα να υπερπρηνίζει ή να υπερυπτιάζει κατά την δραστηριότητα μειώνοντας έτσι την πρόσθια- στροφική κίνηση της κνήμης σε σχέση με τον άκρο πόδα
  •  να ενθαρρύνουν τη βέλτιστη λειτουργία δημιουργώντας μεγαλύτερη επιφάνεια επαφής  μεταξύ πέλματος και σόλας του υποδήματος με αποτέλεσμα την ομοιόμορφη κατανομή  φορτίου
  • η καλύτερη κατανομή της πίεσης σε όλη την επιφάνεια του πέλματος μειώνοντας την πίεση στον Αχίλλειο τένοντα.

Είναι σύνηθες να γίνεται μια κατασκευή ανύψωσης για κάποιο χρονικό διάστημα στο οπίσθιο τμήμα του πέλματος – πτέρνα- για να μειωθεί η πίεση στον Αχίλλειο τένοντα. Αυτή η τροποποίηση θα πρέπει να είναι για περιορισμένο χρονικό διάστημα (εκτός συγκεκριμένων περιπτώσεων) διότι μετά από αρκετό διάστημα δημιουργείτε βράχυνση του τένοντα κάτι το οποίο ανεπιθύμητο.

Τέλος, να τονίσουμε ότι στην αποκατάσταση της τενοντίτιδας του Αχιλλείου είναι ίσης βαρύτητας η φυσικοθεραπευτική προσέγγιση και η δημιουργία εξατομικευμένων ορθωτικών πελμάτων διότι έτσι επιτυγχάνεται μεγαλύτερη βελτίωση στην περιοχή λόγω μείωσης πόνου- οιδήματος και κατ’ επέκταση αύξηση της δραστηριότητας.

Βιβλιογραφία

  1. Custom Foot Orthotic Management in Achilles Tendinopathy R. Neil Humble
  2. Achilles Tendinitis , AAOS
  3. Current Insights On Orthoses For Achilles Tendinosis, Plantar Fasciitis And Posterior Insertional Spurs
    Issue Number: Volume 26 – Issue 6 – June 2013
    Author(s): Guest Clinical Editor: James Clough, DPM
  4. Efficacy of customised foot orthoses in the treatment of Achilles tendinopathy: study protocol for a randomised trial Shannon E Munteanu*, Karl B Landorf, Hylton B Menz, Jill L Cook,Tania Pizzari and Lisa A Scott

Μπουζέτος Αθανάσιος
Φυσικοθεραπευτής

https://www.bouzetosthanos.gr

By |2018-11-09T11:30:08+03:0011 Ιουνίου, 2018|blog|0 Comments